شادمان تر بودن با آرایش کردن !!

 نیاز به آرایش کردن در انسان برای امسال و پارسال یا 100 سال پیش نیست! قرنها و هزاران سال است که این نیاز در انسان شکل گرفته و همواره مردم (چه زن و چه مرد) با آرایش کردن خود احساس بهتری پیدا میکردند و شادمانی بیشتری را در زندگی خود حس میکردند.

این مطلب تاریخی - اجتماعی را بخوانید ...

 مطالعات باستان شناسی ، تاریخی و انسان شناسی، تایید کرده اند که لوازم زیبایی برای بدن، توسط زنان و مردان همه فرهنگ ها و جوامع مورد استفاده قرار گرفته است.

گردشی در گالری های صورت در موزه ملی ما، شواهد بارزی از تحول در عادت آرایش شخصی طی 200 سال گذشته نشان می دهد. بررسی های مدرن فرهنگ های کشورهای دور، نشان می دهند که رنگ آمیزی پوست و رنگ کردن مو در رفتار اجتماعی، نقشی مهم بازی می نموده است. در فرهنگ حاضر ، در مقایسه با سابق این موضوع کاهشی نداشته است، فقط ظریف تر و کمی غیر ملموس تر گردیده است.

نیاز به آرایش پوست آنقدر حیاتی است که اگر همه محصولات آرایشی تجاری از بازار برچیده شوند، مصرف کنندگان ، لوازم مورد نیاز خودشان را خود تولید خواهند کرد: مواد حیوانی، گیاهی و معدنی مخلوط می شوند، یا به صورت خمیر در آورده می شوند و برای آرایش، رنگ آمیزی مو و صاف کردن چین های صورت به کار می روند. دختران مدرسه ای لوبیای قرمز را ذخیره می کنند پس از مرطوب کردنشان بر روی صورت و گونه ها و لب ها می مالند. ابروها، خطوط رویش مو و نشانه های زیبایی مدام تغییر می کنند تا با درک اجتماعی رایج از جذابیت ، هماهنگی یابند.

سلامت پوست، از عدم وجود انواع بیماری ها تغییر وسیع تری دارد چون ظاهر پوست، مو و ناخن برای ابراز موقعیت اجتماعی و برای ایجاد تاثیر بر دیگران و در نتیجه ایجاد اعتماد به نفس و رضایت از خود موثر است و شخصی که معتقد است بدن سالم او مطابق با استانداردهای زیبایی نیست، باز هم از یک ناراحتی رنج می برد.

بنابراین ، این مساله ما را موظف می نماید که شرکت فعالی در مراقبت اولیه پوست و زیبایی و آرایش آن داشته باشیم و این مسئولیت را نباید به آرایشگران، مسئولین سالن های زیبایی و مراکز فروش یا فروشندگان لوازم آرایشی محول ساخت و باید دانست همه انسان ها مشتاقانه منتظر پذیرفتن مشورت از طرف افرادی می باشند که می توانند ضامن زیبایی و سلامتی چهره آنها باشند. بدون آنکه بدانیم چه می کنیم و چه اثری خواهد داشت.